پزشكي هسته اي يكي از روش هاي تصويربرداري تشخيصي است كه با نشاندارسازي مواد مختلف با راديوايزوتوپ هاي مناسب، كاركرد فيزيولوژي اندام ها را مورد بررسي قرار مي دهد. از طرفي چيتوزان يكي از تركيباتي است كه به دليل ويژگي هاي مناسبش از جمله زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري، به طور وسيعي در علوم مختلف بخصوص در داروسازي، پزشكي و اخيرا در پزشكي هسته اي كاربرد فراواني پيدا كرده است. سنتز چيتوزان به صورت نانوذره و نشاندارسازي آن با تكنسيوم مي تواند بعنوان يك راديوداروي جديد براي تصويربرداري پزشكي هسته اي از كبد مورد استفاده قرار گيرد. لذا در اين مطالعه پس از سنتز نانوذرات چيتوزان، براي تعيين سايز نانوذرات از تكنيك پراكنش نور(DLS) و براي بررسي مرفولوژي نانوذرات نيز از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) استفاده شد. سپس نانوذرات چيتوزان با تكنسيوم نشاندارسازي شد و بازده نشاندارسازي و پايداري نانوذرات نشاندارسازي شده با كروماتوگرافي لايه نازك(ITLC) بررسي شد. در نهايت بعد از تزريق تركيب نشاندارسازي نانوذرات چيتوزان با تكنسيوم به موش در زمان هاي مختلف ، توزيع بيولوژيكي و تصويربرداري پزشكي هسته اي با دوربين گاما نيز انجام شد. بعد از خالص سازي و فيلتر نمودن، سايز نانوذرات 32 تا 532 بدست آمد. بازده نشاندارسازي نيز 2±93% و پايداري پس از گذشت 6 ساعت 2±98% بدست آمد. توزيع بيولوژيكي و تصويربرداري با دوربين گاما نيز تجمع بالاي نانوذرات چيتوزان نشاندارسازي شده با تكنسيوم در كبد را بيان نمود. نتايج نشان داد كه نانوذرات چيتوزان نشاندارشده با تكنسيوم مي تواند به عنوان يك راديوداروي جديد و در عين حال اميدبخش براي تصويربرداري از كبد در پزشكي هسته اي مورد استفاده قرار گيرد.

بي شك امروزه يكي از مهمترين روش هاي تشخيص بيماري ها، استفاده از روش هاي تصويربرداري مي باشد كه در اكثر اين روش هاي تصويربرداري براي ارزيابي و گزارش تصاوير و كليشه هاي بدست آمده نياز است كه راديولوژيست اين كليشه ها را با نگاتوسكوپ بررسي نمايد. با توجه با اينكه تا امروزه تمام نگاتوسكوپ هاي طراحي شده حالت ثابت و استاتيك داشته و موجب مي شود پزشكان راديولوژيست در يك پوزيشن ثابت و نامناسب قرار بگيرند، كه اين خود نه تنها منجر به ايجاد آسيب هاي اسكلتي-عضلاني كه يكي از شايع ترين مشكلات محيط هاي كاري است كه به دلايلي چون طراحي نامناسب ابزار و وسايل، عدم تناسب تجهيزات با نيروي انساني كاربر دستگاه ها، نامناسب بودن ايستگاه هاي كاري، عدم لحاظ كردن محدويت ها ي عامل انساني در طراحي ايستگاه هاي كاري، كار استاتيك طولاني و....ايجاد مي شود؛ بلكه علاوه اين مشكل، به دليل خستگي ايجاد شده در اين افراد، منجر به بروز خطاهاي انساني در تفسير كليشه بيمار و در نهايت تشخيص ناصحيح پاتولوژي بيمارخواهد شد كه به تبع آن روند تشخيص و درمان بيماري بيماران را به خطر مي اندازد. يك دسته ديگر از پزشكاني كه از وضعيت ثابت نگاتوسكوپ ها، رنج مي برند جراحان در اتاق عمل مي باشد، زيرا با توجه به اينكه در برخي از جراحي ها لازم است كه پزشك براي جراحي مورد نظر، حين عمل به كليشه هاي تهيه شده از بيمار نگاه كند تا جراحي را با دقت و كيفيت بالاتر انجام دهد، اما با توجه به اينكه در اتاق عمل نيز نگاتوسكوپ ها ثابت مي باشند، دسترسي راحت ، آسان و كارآ به كليشه امكان پذير نمي باشد. لذا با توجه به مشكلاتي كه در نگاتوسكوپ هاي استاتيك و ثابت در راديولوژي واتاق عمل وجود دارد ما در اين اختراع با طراحي يك نگاتوسكوپ ارگونوميك كه قابليت تنظيم زاويه، ارتفاع، فاصله و .... را به كاربر(راديولوژيست ها- جراحان در اتاق عمل) مي دهد، علاوه بر اينكه موجب تامين سلامتي راديولوژيست مي شود، با كاهش خطاهاي انساني ناشي ازخستگي، اختلالات اسكلتي -عضلاني و ايستگاه كاري نامناسب و غيرارگونوميك، موجب بهبود كارايي و بهره وري راديولوژيست شده كه اين خود تفسير نادرست كليشه بيمار را كاهش مي دهد و در نهايت منجر به بهبود كيفيت درمان بيماران مي شود. همچنين اين اختراع با قابليت هاي گفته شده اش دسترسي آسان جراحان به كليشه را در نزديكي محل جراحي در اتاق عمل را فراهم مي كند و در اين بخش نيز مي تواند موجب بهبود روند جراحي و درمان بيمار شود.

پزشكي هسته اي يكي از روش هاي تصويربرداري تشخيصي است كه با نشاندارسازي مواد مختلف با راديوايزوتوپ هاي مناسب، كاركرد فيزيولوژي اندام ها را مورد بررسي قرار مي دهد. آمبولي ريوي يكي از بيماري هايي است كه با استفاده از پزشكي هسته اي تشخيص داده مي شود و تشخيص سريع اين بيماري در نجات بيماران مبتلا از اهميت بسيار بالايي برخوردار مي باشد. امروزه روش تشخيص مناسب آمبولي، اسكن پرفيوژن ريه با كمك سيستم پزشكي هسته اي است كه در حال حاضر اين كار به كمك داروي آلبومين ماكروآگرگيته-تكنسيوم(Tc-MAA 99m)كه ذراتي نشاندار است انجام مي شود. اما از طرفي با توجه به اينكه اين روش مشكلات و سختي هايي را حين ساخت راديودارو و تصويربرداري دارا مي باشد و از طرفي ديگر چيتوزان يكي از تركيباتي است كه به دليل ويژگي هاي مناسبش از جمله زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري، به طور وسيعي در علوم مختلف بخصوص در داروسازي، پزشكي و اخيرا در پزشكي هسته اي كاربرد فراواني پيدا كرده است ما در اين اختراع با سنتز چيتوزان به صورت ميكروذرات و نشاندارسازي آن با تكنسيوم توانستيم اين تركيب جديد را بعنوان يك راديوداروي جديد براي تصويربرداري پزشكي هسته اي از ريه اختراع نمائيم. در اين اختراع ذرات چيتوزان به روش ژله اي شدن سنتز و بعد از خالص سازي با تكنسيوم نشاندارسازي شد. تست هاي كنترل كيفي از جمله تعيين سايز ذرات، درصد نشاندارسازي، پايداري در بافر سالين، بررسي توزيع بيولوژيكي در بدن موش و تصويربرداري با سيستم پزشكي هسته اي براي آن انجام گرديد. اندازه ذرات 10-60 ميكرون، درصد نشاندارسازي95%، پايداري بسيار مناسب 98% در بافر سالين و تجمع خوبي در ريه هاي موش و دفع آرام اكتيويته از ريه هاي موش بعد از 15 دقيقه نيز مشاهده شد. در نهايت نتايج اين اختراع نشان داد كه ميكروذرات چيتوزان نشاندارسازي شده با تكنسيوم مي تواند به عنوان يك راديوداروي جديد و در عين حال اميدبخش جهت تصويربرداري پرفيوژن ريوي در پزشكي هسته اي مورد استفاده قرار گيرد.

امروزه يكي از مهمترين روش هاي تشخيص بيماري ها، استفاده از روش هاي تصويربرداري مي باشد كه اين امر به دليل حساس بودن موقعيت بيماران اورژانسي و بستري شده در بخش هاي مراقبت هاي ويژه (ICU,CCU,NICU,...) از اهميت بيشتري برخوردار مي باشد كه در چنين مواقعي كه امكان حمل بيمار به اتاق تصويربرداري به هر دليلي وجود نداشته باشد، براي تصوير برداري از تجهيزات راديوگرافي قابل حمل استفاده مي شود كه علاوه بر مكان هاي فوق از آن‌ها مي توان در مكان هاي مختلف از جمله محل حادثه، اتاق بيمار، اتاق ريكاوري، اتاق عمل، بيمارستان‌هاي دورافتاده و حتي حياط بيمارستان استفاده كرد. اما در اين سيستم راديوگرافي قابل حمل از پرتوهاي يونيزان(اشعه ايكس) براي تصويربرداري استفاده مي شود و با توجه به اينكه در محلي كه اكسپوژر و تصويربرداري انجام مي شود هيچ اقدام حفاظتي براي پرتوگيري پرسنل و ساير بيماران (عدم سرب كوبي اتاق، عدم وجود حفاظ سربي لازم براي حفاظت ساير بيماران بخصوص ساير نوزادان در اتاق مراقبت هاي ويژه نوزادان) در آن محل انجام نشده است و از آن طرف با توجه به خطراتي كه پرتوهاي يونيزان مي توانند براي انسان ايجاد كنند(آثار ژنتيكي، سرطانزائي، بدخيمي هاي نوزادان و ...)، طبق اصل ALARA(هرچه كمتر موجه شدني) بايد پرتوگيري از اين پرتوهاي يونيزان را با هر روش و اقدامي به حداقل ممكن رساند. با توجه به مشكل فوق (استفاده از پرتوهاي يونيزان در محلي غير كنترل شده و ايجاد آسيب هاي بيولوژيكي براي افراد در معرض پرتو) ما در اين اختراع با طراحي حفاظ شيشيه اي سربي متحرك با قابليت محدود نمودن ميزان پرتوگيري محيط توانستيم ميزان مواجه ي پرسنل، ساير بيماران و ساير افراد در معرض بطور چشم گيري كاهش دهيم. ما در اين اختراع با افزودن 12 قطعه حفاظ شيشه اي سربي با ارتفاع 25 سانتينتر در 4 جهت مسير اشعه (شكل1-3) كه با افزودن ريل به هر كدام از اين قطعات، قابليت باز شدن در چهار جهت و جمع شدن و روي هم افتادن را به اين حفاظ داده است. ما با اين اختراع توانستيم به بزرگ‌ترين عيب اين سيستم تصويربرداري كه عدم كنترل و حفاظت دربرابر پرتوهاي ‌ايكس بود، غلبه كنيم.